Dr hab. Agnieszka Pollo jest astrofizykiem, zajmuje się kosmologią obserwacyjną – badaniami galaktyk, struktur, jakie te galaktyki tworzą i ewolucji Wszechświata. Studiowała astronomię na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, doktorat zrobiła w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika PAN. Pracowała w instytutach naukowych we Włoszech i we Francji. Obecnie pracuje w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i w Narodowym Centrum Badań Jądrowych w Warszawie. Naukowo zajmuje się badaniami galaktyk i struktury wielkoskalowej Wszechświata w wielkich przeglądach nieba. Kieruje m.in. polską komórką projektu VIPERS (VIMOS Public Extragalactic Redshift Survey).

Pytania o strukturę materialną świata i sił, które odpowiadają za jego istnienie nurtują ludzkość od najdawniejszych czasów. Już w starożytności pojawiły się pierwsze idee sugerujące, że materia zbudowana jest hierarchicznie, z coraz mniejszych składników, które oddziałują ze sobą na niezbyt wiele sposobów. Ten pogląd nabierał stopniowo coraz silniejszych podstaw obserwacyjnych i ewoluował do teorii, które dziś określamy jako model standardowy cząstek elementarnych i oddziaływań fundamentalnych.
W wykładzie omówiona zostanie droga poznania materialnego świata przez filozofów i naukowców z kręgu kultury europejskiej, od czasów starożytnej Grecji do dnia dzisiejszego. Pokazane zostaną fascynujące dokonania ludzkiej myśli, z których wynika dzisiejszy obraz materii i sił w przyrodzie, pokazane zostaną narzędzia, którymi współczesna fizyka badania te kontynuuje, a także przedstawione pytania, na które nauka wciąż odpowiedzi poszukuje.

W wykładzie przedstawię zadziwiające cechy nadprzewodnictwa jako przenoszenia energii elektrycznej bez jakichkolwiek strat oraz jego cechy kwantowe w skali naszego świata. Wykład będzie ilustrowany pokazem doświadczalnym nadprzewodnictwa wysokotemperaturowego, m.in. lewitacji magnetycznej służącej do konstrukcji pociągu na poduszce magnetycznej, a także do konstrukcji magnesów dla tomografów rezonansowych.

Wszyscy zdajemy sobie sprawę z prowadzonych współcześnie coraz bardziej zaawansowanych badań nad sztuczną inteligencją. Komputery coraz lepiej radzą sobie z podejmowaniem decyzji, uczeniem się, rozpoznawaniem rzeczy, osób i innych obiektów. Jednym z celów rozwoju badań nad A.I. jest maksymalizacja elastyczności ze strony urządzeń w interakcji człowiek – komputer. Chodzi o to, aby inteligentne przedmioty potrafiły wchodzić z nami w dynamiczne relacje, rozpoznawały nasze intencje i reagowały w stosowny sposób.
Jednym z najważniejszych czynników jakie wpływają na kształt i przebieg procesów komunikacyjnych u ludzi są emocje. Z konstatacji tej wyłania się perspektywa Affective Computing czyli komputerowego (obliczeniowego) przetwarzania stanów afektywnych (emocji). Jeśli powiem pełnią one tak ważną rolę w relacjach człowieka z innym człowiekiem, to czy nie byłoby interesującym wprowadzić ten czynnik w relację między ludźmi a maszynami? Tym bardziej, że badania wykazują, iż niezależnie od naszej na ten temat świadomości – i tak traktujemy interfejsy w sposób emocjonalny. Komu z nas nie zdarzyło się zdenerwować się na ,,oporne" oprogramowanie? Skoro więc i tak obdarzamy komputery afektami, to ,,wystarczy" nauczyć je te stany rozpoznawać i na nie reagować.
Czy jesteśmy więc w stanie nauczyć maszyny odczytywać i interpretować nasze stany emocjonalne? (Jak?)
Czy potrafią one (lub będą potrafiły) wchodzić z nami w nacechowane ,,uczuciowo" relacje? (Po co?)
O tych i innych problemach postaram się opowiedzieć w swoim wystąpieniu.

Wykład omawia zależności allometryczne wiążące własności mechaniczne tkanki, metabolizm i wydolność oddychania dla organizmów żywych z różnych grup systematycznych. Pierwszy raz zauważone przez Galileusza, wynikające z nich związki, definiują rozmiary zwierzęcia w zależności od jego budowy wewnętrznej, czyli pozycji w systematyce zoologicznej. Wyjaśniają, dlaczego człowiek (ze startu zatrzymanego), pchła i szarańcza skaczą na prawie równą wysokość. Pozwalają dowiedzieć się wiele o sposobie życia dawno wymarłych gatunków, na przykład odpowiedzieć na pytanie, czy przyczyną wymarcia dinozaurów była zbyt mała masa mózgu. Wyjaśniają dlaczego latające smoki nie mogły być groźne dla rycerzy, oraz czy wróżki mogły latać lotem zawisowym, a także dla jakich powodów krasnoludki i olbrzymy musiały pozostać tylko domeną wyobraźni pisarskiej.

W historii matematyki, podobnie jak w historii innych dziedzin, powstało wiele mitów, które przez wielu uznane zostały za zdarzenia prawdziwe. Jak naprawdę wyglądała historia odkrycia wzorów Cardana? Dlaczego matematycy nie moją Nagrody Nobla? W jaki sposób zginął Evariste Galois, najmłodszy genialny matematyk w dziejach? Czy zjawisko nazwane Polską Szkołą Matematyczną ma swoje korzenie w Warszawie i Lwowie? Jakie są mechanizmy powstawania historii alternatywnych? Czego dotyczy ,,reguła Arnolda"?
Na wykładzie zostaną podjęte próby odpowiedzi na te i inne pytania z historii matematyki.